1992 Courage

ความกล้าหาญ

ฤดูร้อนปีนั้นพวกเราล้วนอายุ 17
วันที่อยากจะบินล้วนแต่มีลมมีฝน
ทำไมถึงต้องหลั่งน้ำตา ไม่มีใครเข้าใจ

หรือเป็นเพียง เพราะว่าเราอายุยังน้อย
อยากจะรู้นักว่าในโลกนี้ยังมีอะไรอีก
ความรู้สึกของการพเนจร

ปฏิทินเปลี่ยนใหม่ ทีละเล่มในที่สุด
เข้าสู่กลางดึกโดยไม่รู้ตัว
วันนี้ผ่านพ้นไป จะไม่มีวันนี้อีก

อายุ 17 จะไม่มีใหม่อีก
ไม่มีใครสามารถ เปลี่ยนวัยหนุ่มสาวกลับมา
ไม่มีใครสามารถ เดินทางชีวิตจบแทนฉัน

ฉันทราบดีควรกล้าหาญ เผชิญต่ออนาคต
ไม่กล้าเผชิญต่อหน้าอาจคือต่อฉันเอง

มีการอวยพรของเธอ มีความรักของเธอ
ฉันจะต้องค้นหาตัวเองให้ได้